Μονόχωρος ξυλόστεγος ναός, με κλειστή στοά στη νότια όψη του, ο Άγ. Ανδρέας διατηρεί τοιχογραφίες στο νότιο ανατολικό και δυτικό τοίχο και στο βόρειο τοίχο της στοάς, οι οποίες χρονολογούνται στο 16ο, 17ο και 18ο αιώνα.

Ο ναός παρουσίαζε εκτεταμένη αποσάθρωση των δομικών κονιαμάτων σε όλες τις τοιχοποιίες και αποσάθρωση της ξυλείας της στέγης, η οποία ήταν πρόχειρη ανακατασκευή των τελευταίων δεκαετιών. Εξωτερικά, ο ναός βρισκόταν σε μεγάλο ποσοστό βυθισμένος μέσα στο έδαφος, λόγω εκτεταμένων επιχώσεων, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει την εικόνα ετοιμόρροπης αποθήκης.

Οι εργασίες αφορούσαν στην στερέωση των τοιχοποιιών με εκτεταμένα αρμολογήματα, περιορισμένης έκτασης ενέματα και αντικατάσταση των σαθρών ξυλοδεσιών. Ανακατασκευή νέας ξύλινης στέγης με τυπικό αναρτημένο ζευκτό, δεδομένης της έλλειψης στοιχείων της κατασκευαστικής δομής της αρχικής. Διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου για να αναδειχθεί το μνημείο, με εκτεταμένες αποχωματώσεις και κατασκευή πέτρινων τοιχείων στη νότια πλευρά, για την οριοθέτησή του από τις παρακείμενες ιδιοκτησίες.